حساب و کتاب:

 رسول گرامی اسلام تمامی احادیث و حرف های پر گوهرش را بر طبق و موافق گفتند و براین حساب و کتاب فرمودند.

 از پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) به صورت متواتر نقل شده است كه «آنچه از جانب من به شما رسيد و موافق قرآن بود، آن را من گفته ام و آنچه به شما رسيد و مخالف قرآن بود، من آن را نگفته ام.» اصول كافى، ج 1، ص 69، رقم 5، باب «اخذ به سنّت و شواهد كتاب»

قرآن هم دلیل هایی آورده که از سوی پروردگار آمده و آیاتی که موافق با حدیث ثقلین است از قرار زیر است.

اين همان چيزي است كه خداوند بندگانش را كه ايمان آورده‏ اند و عمل صالح انجام داده‏ اند به آن نويد مي‏دهد، بگو من هيچ پاداشي از شما بر رسالتم درخواست نمي‏كنم جز دوست داشتن نزديكانم و هر كس عمل نيكي انجام دهد بر نيكي اش مي‏افزائيم، چرا كه خداوند آمرزنده و شكرگزار است. سوره شوری آیه 23

اول موده یعنی نشان دادن دوستی به نزدیکان خاتم رسل (ص) که همان اهل بیت (ص) هستند، یعنی عترت. دوم اینکه در بسیاری تفاسیر روایی و غیره منظور از ذی القربی اهل بیتند. سوم مودت به ذی القربی یعنی تمسک و چنگ زدن به اهل بیت که در حدیث آمده است. چهارم آنچه فهمیدم بر اساس آیه؛ اگر مودت ورزید ، هر عمل نیکی کنید بر نیکیش می فزونیم، برعکس اگر دوستیمان را نشان ندهیم و تمسک بر عترت نداشته باشیم، خداوند تبارک کار نیکمان را قبول نکرده و بر نیکیمان نمی افزاید و آب در هاونگ کوبیدن است.

كساني كه كتاب الهي را تلاوت مي‏كنند و نماز را بر پا مي‏دارند و از آنچه به آنها روزي داده‏ ايم پنهان و آشكار انفاق مي‏كنند، تجارت (پر سودي) را اميد دارند كه نابودي و كساد در آن نيست.  سوره فاطر آیه 29

نماز بر اساس روایات حجت خدا (ص) و امام  در زمین هست و اقامه اش یعنی موده کردن، پیروی و اطاعت از ایشان است.

«قَالَ سَلْمَانُ قُلْتُ یَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ» سلمان گفت: گفتم؛ ای برادر رسول خدا! «وَ مَنْ أَقَامَ الصَّلَاةَ أَقَامَ وَلَایَتَكَ؟» اگر کسی نماز را اقامه کند ولایت شما را اقامه کرده است؟ «قَالَ نَعَمْ یَا سَلْمَانُ» حضرت فرمودند: آری ای سلمان «تَصْدِیقُ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى فِی الْكِتَابِ الْعَزِیزِ» تصدیق این مطلب سخن خدا است در کتاب عزیز که می‌فرماید: «وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِینَ»(68) ای مؤمنین! از صبر و نماز استعانت بجوئید، و آن کار مشکلی است مگر برای آن‌ها که خاشع‌اند. حضرت می‌فرمایند: «صبر» رسول خدا(ص) و «صلاة» اقامه‌ی ولایت من است و خداوند از آن دو، یکی را فرمود سخت است و نفرمود آن دو سخت است، چون ولایت است که حمل آن سخت است مگر برای خاشعین و آن‌ها شیعیان بصیر و هوشیارند.

امیر المومنین (ع): حقيقت و باطن نماز مومن تبعيت محض از ولايت من است، منظور از بشتابيد به سوی نماز، شتاب در امر پذيرش و متابعت من (ولي الله الاعظم عليه السلام) است. مراد از بشتابيد به سوی فلاح،شتاب به سوی ولايت من است، بشتابيد به سوی خيرالعمل ،يعني هرعمل خيری ،تنها در ذيل ولايت اهل بيت (عليهم السلام) مقبول است. انوار الهدایه ص 175

اینکه پس از تلاوت قرآن اقامه نماز یعنی پیروی از امیر المومنین (ع) و امامان پس از او است ، علت این است که قرآن قانون و آنها اجرا کنندگان و ناطقان آنند.

اشاره آیه به مومنان و شیعه ها است که آنها قرآن می خوانند و به رسول و اهل بیتش مودت ورزیده ، پیروی آنها کرده و از آنچه خداوند به آنها رزق داده از جان، مال و همه سرمایه زندگیشان برای اهل بیت (ص) و دینی که آنها بنیانش را گذاشته اند و پیشرفت و تعالیش می دهند و خداوند تعالی آخر آیه می گوید: تجارت پر سودی دارند که نابودی و کساد در آن نیست.

 البته بگویم صلاه یعنی ولایت حیدر کرار (ع) است؛ ولی این ولایت اگر بخاطر جان فدایی حضرت فاطمه کبری (ص) حفظ نمی شد در آغاز و توسط امامان (ص) دیگر درست بیان نمی گشت. نعوذ بالله علی در آغاز توسط آنهایی که به خانه اش حمله می کردند شهید می گشت. یا توسط دستگاه معاویه و مروانیان و اموی ها و عباسیان بدترین خلیفه می گشت و همیشه لعن می شد. پس علی مغز صلات و نماز است، و سایر عترت گوشت و پوست نماز می باشند.

روى الشیخ أبوجعفر الطوسی رحمه الله باسناده إلى الفضل بن شاذان عن داود بن کثیر

 قال : قلت لابی عبدالله علیه السلام : أنتم الصلاة فی کتاب الله عزوجل

 وأنتم الزکاة وأنتم الحج ؟ فقال : یا داود نحن الصلاة فی کتاب الله عزوجل ، ونحن الزکاة ونحن الصیام ونحن الحج ونحن الشهر الحرام ونحن البلد الحرام ونحن کعبة الله ونحن قبلة الله و نحن وجه الله قال الله تعالى : ( فأینما تولوا فثم وجه الله) و نحن الآیات ونحن البینات ، وعدونا فی کتاب الله عزوجل : الفحشاء والمنکر والبغی والخمر والمیسر والانصاب والازلام والاصنام والاوثان والجبت والطاغوت والمیتة ولدم ولحم الخنزیر ، یا داود إن الله خلقنا فأکرم خلقنا وفضلنا وجعلنا امناءه وحفظته وخزانه على ما فی السماوات وما فی الارض ، وجعل لنا أضدادا وأعداءا ، فسمانا فی کتابه وکنى عن أسمائنا بأحسن الاسماء وأحبها إلیه وسمى أضدادنا وأعداءنا فی کتابه وکنى عن أسمائهم وضرب لهم الامثال فی کتابه فی أبغض الاسماء إلیه وإلى عباده المتقین (کنز الفوائد ص  2- 3 / المجلسی فی بحار الانوار ج 24 ص 303 )

روایت می کند شیخ طوسی رحمه الله به سندهایش گرفته از سوی فضل بن شاذان از داود بن کثیر

گفت: گفتند به ابی عبدالله (ع): شما نمازید در کتاب خدا، شما زکاتید و شما حجید. فرمودند: ما نمازیم در کتاب خدا، ما زکاتیم، ما روزه ایم، ما حجیم، ما ماه حرامیم، ما شهر حرامیم، ما کعبه خداییم، ما قبله خداییم، ما وجه خداییم . فرمودند خداوند تعالی : به هر کجا روی کینه است، وجه اللهی آنجاست. ما آیاتیم و ما گواهان راستینیم (بینات)،  و دشمنان ما در کتاب الله عزوجل: گناه بسیار زشت ( فحشاء)، ناشایست (منکر)، نافرمانی (بغی)، نوشیدنی مست کنند (خمر)، قمار و شرطبندی و قمار به تیر ها (میسر)، سنگ هایی که گرد کعبه جمع می کردند و مورد پرستش قرار می دادند (انصاب)، ترکه چوب هایی که وسیله قمار بوده یا بت هایی شکل جانوری شبیه گربه مانند بت های مصر قدیم که شکل گربه است. ( ازلام) ، بت ها شکل زن زیبا دلبر (اصنام)، بت های شکل مرد ( اوثان)، بتی که شکل ساحر است یا خود ساحر یا بتی که سحر کنند است یا نام یکی از بت ها یا شیطان انسی، فرهنگ مصر ، غرب زمان موسی (جبت)، شیطان جنی یا نام یکی از بت های مکه، ضد اسلام یا دشمن اسلام ( طاغوت)، مردار، خون و گوشت خوک. ای داود همانا خداوند آفرید ما را و پس با کرامت ترین آفریده اش و برگزید مارا، قرار داد ما را، ایمن داشت و نگه داشت گنجینه هایش را بر آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است . و ساخت برای ما مخالف ها و دشمن ها، پس نام های ما در کتاب او و بودم از  نامهای ما به نیکترین و زیباترین نام ها (احسن الاسماء) و بسوی او دوست دارمشان و مخالفهای ما و دشمنهای ما را در کتابش آواز داد و بودم از نام هایمان و ضرب المثل از آنها در کتاب او است، در دشمنترین نام ها بسوی او و بسوی بندگان پرهیزگارش.

در حدیث بالا این آمده است که نماز در کتاب خدا اهل بیت عصمت و نبوت (ص) هستند. پس تنها علی (ع) نماز نیست.